Crash Of The Titans

Crash Of The Titans & Nbsp? Δεν είναι ποτέ ευχάριστο να δούμε τους ήρωες της παιδικής ηλικίας σας πετυχημένο. Μερικοί φορείς δεν φαίνεται να ξέρει πότε να σταματήσετε να παίρνετε ρόλους ταιριάζει καλύτερα για τους ανθρώπους δυόμισι χρόνια τους, προσωπικότητες του αθλητισμού συχνά στρατιώτη με τις καριέρες τους, παρά τι τους λένε γήρανση σώματά τους και πολλοί μουσικοί συνεχίζουν να ασκούν το επάγγελμά τους, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι κάθε ίχνος αξιοπιστίας που είχαν κάποτε έχει προ πολλού να αναχωρήσει.


Οι μασκότ της αρένας κονσόλα 16- και 32-bit μπορεί επίσης να εξεταστούν με αυτές τις ατυχείς και, τελικά, άστοχες ψυχές. Όπως ταχύτητες τεχνολογίας κονσόλα ποτέ ταχύτερα προς την γη της επαγγελίας "υπερ ρεαλισμού», η ανάγκη για χάδια και πολύχρωμους χαρακτήρες εξασθενίζει.


Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών έχουμε δει την άλλοτε κυρίαρχη παραπάτημα μάρκα Sonic The Hedgehog και παραπαίουν, χάρη σε κάποια αναμφισβήτητα dodgy πρωταγωνιστή τους ρόλους, και ακόμη και τους ομοίους του Mario και Mega Man δεν φαίνεται να έχουν την ίδια ευκρινή πλεονέκτημα που κάποτε κατεχόμενος.Crash Bandicoot ?? & ldquo? μία φορά ανακινηθεί ως μασκότ της Sony, όλα-κατακτώντας το PlayStation κονσόλα ?? & ldquo? έχει επίσης πέσει στις δύσκολες στιγμές. Συντριβή των Τιτάνων, τελευταία δόση της σειράς, έχει κυκλοφορήσει σε ένα μεγάλο βαθμό χλιαρή υποδοχή σε πολλές διαφορετικές μορφές και αυτό το κινητό ερμηνεία αυτή χαλαρά βασίζεται στο πρότυπο που ορίζεται από το απογοητευτικό αδελφούς κονσόλα της. Είναι μια αρκετά απλή καυγατζής κύλιση ?? & ldquo? ένα που δεν είναι ιδιαίτερα τη συμμετοχή και την οποία γίνεται μια ακαταμάχητη εμπόδιο μετά από παρατεταμένη παιχνίδι.


Αλλά πριν χρεώνουμε ορμητικά στον κατάλογο των αρνητικών σημείων, ας προσπαθήσουμε και να επικεντρωθεί στα θετικά. Τα γραφικά είναι γενικά εντυπωσιακή. Crash τον εαυτό του είναι γεμάτη με προσωπικότητα και αναδεικνύει oodles των κινουμένων σχεδίων, ενώ ξωτικά του εχθρού μοιράζονται επίσης ένα παρόμοιο επίπεδο οπτικής ποιότητας. Μερικά από τα μεγαλύτερα εχθρούς ?? & ldquo? όπως ο ελέφαντας φόρμα-φορώντας και ένα μάλλον δυσάρεστο αναζητούν κοφτερά δόντια μαμούθ ?? & ldquo? σχεδόν γεμίσει ολόκληρη την οθόνη.Ομοίως εξαιρετικό είναι το επίπεδο του σχεδιασμού, με μερικά ωραία γραφικά ακμάζει, όπως οι ρεαλιστικό αναζητούν κύματα που αγκαλιάζουν απαλά τις παραλίες ορισμένων σταδίων. Συνδυάστε αυτό με τα γραφικά και σίγουρα δεν μπορώ να κατηγορήσω συντριβή των Τιτάνων, όταν πρόκειται για την παρουσίαση.


Δυστυχώς, αυτό είναι όπου τελειώνει η καλή ουσία.


Το σύστημα μάχης, για παράδειγμα, είναι unforgivably κακή. Έχετε πρόσβαση μόνο σε μία επίθεση, αν και όταν αυτό συνδέεται με έναν εχθρό, επανέλαβε πρέσες ενεργοποιήσετε ένα combo που γίνεται σταδιακά πιο δυνατός τις περισσότερες διατρήσεις καταφέρετε να προσγειωθεί. Εκτός από αυτό, μόνη άλλη επιθετική επιλογή σας είναι να «υποδοχή» ένας ζαλισμένος αντίπαλο, η οποία ουσιαστικά περιλαμβάνει το άλμα στην πλάτη του και τον έλεγχο των κινήσεων του.


Μεγάλο μέρος είναι κατασκευασμένο από αυτό το σύστημα »ανυψωτικού», και θα έχετε την εντύπωση ότι ο κύριος του έργου έχει προσπαθήσει να το αγορά ως ένα είδος μοναδικό γάντζο. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι τίποτα τέτοιο. Μόλις ανεβασμένος με επιτυχία έναν εχθρό, μπορείτε να ελέγξετε πού κινούνται, αλλά επιτεθεί αυτόματα, ξέφρενα μαστιγώσουν έξω σε τίποτα με τον τρόπο τους. Όσο μεγαλύτερη είναι η αντίπαλος, η μεγαλύτερη ζημιά που προκαλούσε το περιβάλλον τους.Είσαι χορηγείται μόνο ένα ορισμένο χρονικό διάστημα πριν από την συντριβή ρίχνεται από το πίσω μέρος του εν λόγω εχθρό, έτσι είναι σοφό να άλμα στα ανοικτά πριν φτάσει αυτό το όριο, το οποίο πετά την δύσμοιρη εχθρό σε όλη την οθόνη.


Ακούγεται εντυπωσιακό, αλλά το σύστημα είναι τελικά αναιρεθεί από το γεγονός ότι η συντριβή είναι σε θέση να κινηθεί πιο γρήγορα και είναι ικανοί να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά όταν δεν «γρύλου» λειτουργία, καθιστώντας το όλο πράγμα λίγο περιττή.


Και όμως, είναι αναγκαία, διότι ορισμένα εμπόδια μπάρα προόδου σας μέσα από κάθε επίπεδο και αυτά μπορεί μόνο να καταστραφεί από την επίθεση, ενώ στο πίσω μέρος ενός συγκεκριμένου εχθρού. Και με αυτό, τα θέματα του σχεδιασμού επίπεδο γίνονται εξόφθαλμα. Για παράδειγμα, αν σκοτώσεις τον εχθρό που απαιτείται για να περάσει ένα ορισμένο εμπόδιο πριν το φτάσει, δεν έχετε κανέναν τρόπο την εξέλιξη και πρέπει να επανεκκινήσετε το επίπεδο από την αρχή. Είναι ένα άσχημα μελετημένο μηχανικό που είναι απίθανο να γίνει δημοφιλές το παιχνίδι για πολλούς παίκτες.Το τελικό άχυρο είναι η επαναληπτική φύση του παιχνιδιού. Αν και το εύρος των κακοί που αντιμετωπίζετε είναι ευρύ και ποικίλο, ο πυρήνας παιχνίδι δεν πραγματικά αλλάξει τόσο πολύ. Μερικά επίπεδα που ενάντια στον χρόνο, άλλοι απαιτούν από εσάς να συλλέξει ένα στοιχείο ή να επιβιώσουν μέχρι να λήξει ένα προκαθορισμένο χρονικό όριο, αλλά, τελικά, είστε απλά bashing ένα μόνο κουμπί ξανά και ξανά.


Είναι κρίμα που Crash των Τιτάνων δεν είναι μέχρι πολύ. Τα οπτικά εφέ είναι αναμφισβήτητα εντυπωσιακή και είναι σαφές ότι πολλή προσπάθεια έχει καταβληθεί για να διασφαλίσουμε το παιχνίδι κινείται και μοιάζει σαν γυαλισμένο όσο το δυνατόν. Δυστυχώς, το ίδιο χρονικό διάστημα δεν έχει δαπανηθεί για τη διασφάλιση παίζει πραγματικά αποδεκτό τρόπο, και όλα τα γραφικά στολίδια στον κόσμο δεν πρόκειται να σας κάνει να αγνοήσετε αυτό το έλλειμμα